1. Atilina gozba, 1870.
(Mađarska nacionalna galerija, Budimpešta)
Atila je bio poslednji i najpoznatiji vojvoda evropskih Huna. Bio je vođa najveće imperije njegovog doba od 434. godine do svoje smrti. Gozba je prikazana u njegovoj čuvenoj drvenoj palati u Transilvaniji, pored vladara u punoj snazi sedi njegov najmlađi sin Imak. U prvom planu dva pesnika pevaju junačku pesmu, koja budi u ostarelim hunskim ratnicima tugu, a mladi ratnici se vesele. Na desnoj strani kompozicije se nalazi rimski vojnik i istoričar Priskos.
2. Sabor u Onodu, 1864.
(Parlament, Budimpešta)
Sabor je održan 1707. godine, i označava veoma važan momenat Rakocijeve bune (Ferenc II Rakoci – Borši, 1676 – Rodošto, 1735) , koja se vodila protiv Habsburških vladara među 1704-1711. Zakonom je utvrđena detronizacija Habsburga, savez Mađarske i Transilvanije, i porez na celu državu koja se odnosila i na plemiće. U prvom planu je pogubljeni predstavnik županije Turoc.
3. Regrutovanje pre 1848. godine, 1861.
(Mađarska nacionalna galerija, Budimpešta)
Slika je reakcija na nasilno regrutovanje mađarskih mladića za vreme rata između Italije i Habsburške imperije, ali zbog stroge cenzure autor je dao naslov koji se odnosio na raniji period. Vojnici su ponekad bili više od deset godina u vojničkoj službi. Daleko od svog rodnog kraja, oni su morali da ratuju za tuđe interese u borbama koje su se odvijale u dalekim krajevima Habsburške monarhije.
4. Bekstvo Bele IV., 1882.
(Mađarska nacionalna galerija, Budimpešta)
1241. godine tatarske horde su harale po Ugarskoj Kraljevini. Ugarski kralj Bela IV. je bio prisiljen da pobegne iz zemlje. Tatari su jurili celu kraljevsku porodicu do Trogira. Kralj i kraljica su svoje još nerođeno dete (Sveta Margareta Ugarska) posvetili Svevišnjem za spas Kraljevine. Noćna scena prikazuje trenutak kad kralj menja svog stropoštalog konja, a Tatari se vide u pozadini.
5. Bitka kod Mohača, 1856.
(Muzej Východoslovenské, Košice)
Sudbonosna bitka koju su Mađari izgubili protiv Turaka se odigrala 29. Avgusta 1526. godine. U sredini slike je mladić na konju koji je već pao na kolena, sa barjakom na kome je prikazan lik Bogorodice - simbol Ugarske Kraljevine. Vođa mađarske čete Pal Tomori (1475-1526) kaločki bački nadbiskup je stradao na bojnom polju, njegovi vojnici spašavaju njegovo telo. Na desnoj strani kompozicije beži mladi ugarski kralj Ludvig II. koji se udavio posle bitke u nabujalom potoku Čele. Nakon bitke sledi 150 godina turske vladavine nad Ugarskom Kraljevinom.
6. Doba Sečenjija i Deaka, 1875.
(Zidna slika u svečanom stepeništu Mađarskog nacionalnog muzeja)
Na levoj strani slike vidimo pesnika Šandora Petefija i vođu revolucije 1848/49. godine Lajoša Košuta sa mađarskim barjakom. Na sredini kompozicije sedi grof Ištvan Sečenji, sa njegove desne strane političar Ferenc Deak, desno iza njega stoje Lajoš Baćanji, Jovan Damjanić, Žigmond Perenji i ministar kulture Jožef Etveš. Ovaj istorijski pano prikazuje najveće likove mađarskog prosvetiteljstva, revolucije i pomirenja.
7. Smrt Karađorđa, 1863.
(Narodni muzej, Beograd)
Na narodnom zboru u Orašcu 1804.g., Karađorđe (Đorđe Petrović, 1762-1817) je izabran za vođu ustanka i tako je stao na čelo srpskog naroda u borbi protiv Turaka. Nakon mira u Bukureštu dolazi do nesloge među ljudstvom što se odrazilo i na djelovanje i akcije naroda. Karađorđe uviđa da je dalja borba uzaludna i odlučuje da 1813. godine pobjegne u Austriju. Po naredbi Miloša Obrenovića ubijen je 1817. godine u selu Radovanju kod Smedereva.
8. Zarobljenje Lerinca Njarija i Gabora Perkija, 1853.
(Mađarska nacionalna galerija, Budimpešta)
Za vreme turske opsade tvrđave u Solnoku 1552. godine, najamnička vojska branitelja je krišom preko noći napustila svoja mesta, ali kapetan Njari sa svojim odanim vitezovima je ostao da brani grad do kraja. Turci su ga zarobili. Robijao je u Carigradu u dvorcu sa sedam tornjeva (Yedikule).
9. Kralj Emerik zarobljuje svog mladjeg brata, Andriju, 1857.
(Mađarska nacionalna galerija, Budimpešta)
Ugarski kralj Bela III. je imao dva sina od kojih je Emerik bio stariji, zato je on nasledio tron. Mlađi sin Andrija je nasledio celo bogatstvo da vodi krstaški rat, ali on je započeo borbu protiv svog starijeg brata. Svesno svoje nedodirljivosti kralj Emerik je sam, nenaoružan ušao u logor svog brata i zarobio ga.
10. Susret Ladislava IV. i Rudolfa Habsburga, 1873.
(Mađarska nacionalna galerija, Budimpešta)
Za vreme bitke kod Morave je Ugarski kralj prvi put ratovao u savezu sa Habsburškim vladarom protiv češkog kralja Otokara II. Premišla. Bitka se završila sa pobedom saveznika, na sredini kompozicije je truplo češkog kralja, pored njega kleči ožalošćeni sin.
11. Kruna i mač, 1860.
(Mađarska nacionalna galerija, Budimpešta)
Mate Čak feudalni veleposednik sa severnih krajeva daje zakletvu Ugarskom kralju, poslednjem Arpadoviću, Andriji III. 1293. godine u prisustvu ostrogonskog nadbiskupa Ladomera. Princeza Elizabeta je nakon smrti svog oca poslata u dominikanski samostan u Tesu (Austrija).
12. Priamos nosi u Troju Hektorovo truplo, 1877.
(Mađarska nacionalna galerija, Budimpešta)
Stariji sin trojanskog kralja Prijama i kraljice Hekabe, Hektor je bio kapetan grada-tvrđave. Ahil ga je ubio i zbog osvete nije hteo vratiti leš njenim ožalošćenima. Na dugo preklinjanje kralja i na Apolonov pritisak, 9. dana je vratio leš, da ga pošteno sahrane. U sredini kompozicije kleči mlada udovica sa sinčićem, pored trupla majka i sestra, na desnoj strani njegov brat, Paris.
13. Dolazak Mađara u Panonsku niziju, pre 1896.
(Mađarska nacionalna galerija, Budimpešta)
Skica srednjeg dela triptihona za Milenijum, monumentalna finalna verzija slike je pripala Rodnom gradu Tana u skladu sa njegovim testamentom, ali tu sliku je nova vlada nakon 1918. godine uništila. Sedam mađarskih vođa na čelu sa glavnim, Arpadom, koji sedi na belom konju, kreću iz njihovog kampa kod prelaza Verecke u veliki pohod u Karpatski basen, vodi ih njihova totemska životinja, Turul ptica. Dva krila triptihona oslikavaju krvni pakt sedam Mađarskih vođa koji su: Almoš, Eled, Ond, Kond, Taš, Huba i Tehetem.
